Ya iflas ederse teveccüh. Kansız bir işgalin ortasında kalırsa sesim. Ya susarsam. Belki akidelerin tükendiği yerde taassup ve tevazu lehine açılırsa davalar. Kaybederse her zaman kaybetmeye yetim insanlar. Tarihlere bölünen çağlar arasında ilkellik ve medeniyet tartışmalarına nokta koyma kudretine sahip bir millet olma çabası veren üç beş adam! . Sürgünlerin arasından şahlanan yürekler. Kıblegaha yönelmeye soğumuş töreler. Eline bir kavramını tutamayanların ikili meşvereti.
Boynu bükük bir davanın hiç solmayan gülleri. Ümmet gibi...
Nerdesin Ey Nebi! ...
Koca bir orman arasında yanıp kül olmuş muhataplığımıza şefaat gönder. Secdeye varmayı unutmuş alınların gölgesinde solmuş benizlerimize ışık ver. Ver ki tek olan ölümü güzel kılan Mevla’m huzurunda yüzümüz ak, umutlar berrrak.
Nerdesin Ey Ömer! Adalet kılıcının yadelinden buram buram türküler besleyen Ey Yunus! Nerdesin ruhaniyetini hakka teslim eyleyip meydanlada zikreden Ümmet! Nerdesin Ey Ben? ...
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
