****
___BOŞANDIM__
Boşadım ilham perilerini... Sabahtır buruşturup attığım bu kaçıncı kağıt bilmiyorum ama mısraların bana kırgın olduğu aşikar. Eskiden böyle hüzünlü ve böyle ağlamaklı olduğum vakitlerde bütün ilham perileri gelirdi ziyaretime. Mısralar yanı başımda olurdu hep. Tavşan kanı çayımın yanına birde sigara yakardım. Koşarak peyda olurdu kalem ellerimde. Kelimeler dans ederek düşerdi satırlara. Şimdi ceketimin cebinde asılı durmaktan ve mesai giriş- çıkış imzası atmaktan başka işe yaramıyor kalemim. Bu vakte kadar çok mu hızlı yazdım bilmem ki? Hani şu hız ve seyreklik meselesi takıldı kafama.
Belki de başından beri hak etmediğim bir sıfattı şairlik. Öyle ya böyle bir iddiam yoktu dersem kendimi kandırmış olurum. Tükendi beklentilerim... ben artık şairde değilim. Kağıtları buruşturup atan, kalemi elinde evirip çevirip masaya bırakan ve boşanmış biriyim perilerden.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
