Varlıgını yoklugunu bu hayatta sorgularken;
kendin olmalısın.
Düşüncelerinle hareket ederken bir başkasının düşüncelerine başvurmadan kendin olmayı becerebilirsen bu hayatta kendine yön verebilirsin.
Ancak bildigin yolda kendin istedigin için hareket edersen, başkalarının düşüncesiyle hayatına yön vermeye kalkarsan kendin degil ancak başkası olabilirsin ve kendinden uzaklaşmaya başlarsın ve bir süre sonra kendin olmaktan çıkıp başka bir bedene başka bir fikre bürünürsün.
Dogrularını yanlışlarını seni yönlendiren insanların hayat akışına göre şekillendirmeye başlarsın bir süre sonra...
Bu şekilde sen kendin degilsin aslında bir başkası olmuşsundur. Mutlulugunu üzüntülerini bir başkası belirler ve hep bocalar, çırpınırsın.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta