Yaşama Dair
Hayata tutunmalı insan... Kimi zaman bir Dost, kimi zaman bir umut için. Hayata tutunmalı insan kendi adına, sevdikleri adına. O kelime ne soğuk, ne kadar ürpertici. Buzullar o kadar üşütmedi bedenimi, Güneş dondu işitince, kalem mürekkebe küstü. Maviye dair ne varsa soldu!.. bir tek insan ağlamadı, bir tek insan tutundu acıya...
Dağlar ürperdi, denizler taştı. Soğuk iklim kışağı yüreğini dağladı. Korku korkuyu tattı spnra. Kimsesisizlik kimsesiz kaldı. Bir insan bağlsndı o kelimeye ve son verdi muhteşem umutlara. Hayat güzeldi oysa...
- A. Hakimm... -
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta