.....Hayatımız nasıl ve niçin soruları arasında bir beşik gibi gelip gitmekte. Kâh “Nasıl”a, kâh “Niçin”e. Bazen anlam veremeyiz 'Nasıllara, bazen de cevap bulamayız “Niçin” lere. Bazen bir doğru, gündelik yaşantımıza ters düşer susarız, ya da dokunur menfaatimize arşı alayı yıkarız. Haklıyızdır ve hakkımızı söke söke almamız gerekir. Bizim haklılığımız başkasının haklarına tecavüz edecek bile olsa.
.....Madalyonlarımız hep ikiyüzlüdür. Zamana, zemine ve işimize göre hangi tarafı, hangi yüzü daha cazip ise o yüzünü gösteririz. Plağın hep istediğimiz yüzünü çalmaktan hoşlanırız. Ya da maslahat gereği herkesin hoşuna gidebilecek duruma teğet düşen bir şarkımız vardır. Tıpkı her saça göre tarağımızın olduğu gibi. Madalyonun bir yüzünde nasıl ve niçinler farklı cevap alır, diğer yüzünde farklı.
.....Standartlarımız da vardır hem de çifter çifter. Dün dündür bazen, dün bugündür bazen. Sürçü lisan denen bir özür bahanemiz vardır ya da anlaşılmamış olmak, yanlış anlaşılmış olmak gibi kaçamak kapılarımız vardır. Bizim ihata duvarlarımız bile gizli geçitlerle doludur. Düğmeye basınca Kırkharamilerin deposu gibi şakk diye açılıverir.
.....İşimiz görülene kadar ayıya dayı deriz, ya da köprüyü geçene kadar dişimizi sıkarız. Çünkü bize öğretilen bu değil mi? Demediler mi ki 'gemisini yürüten kaptandır' diye. Gemimiz yürüsün de kimin kıta sahanlığını ihlal ederse etsin, kimin mahremiyetine tecavüz ederse etsin önemli değil. Nasıl olsa 'pardon' icat oldu. Pardon deriz geçeriz. Geçmesine geçeriz de ezipte mi geçeriz, basıpta mı geçeriz orası Allahu alem.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
