Teşekkür ederim; Saygılar…
Birkaç saat önce biraz telaşlı evimin yolunu tutmuşken kavşakta yayalara geç ışığının yandığı sırada biriyle karşılaştım. Heyecanlı ve aceleci bir pehlivan gibi el ense çekmesine engel olamadım. Elimi tutmasıyla boynuma sarılması bir oldu.
Ani bir karşılaşma ve birden gelişen durum olunca bu kişiyi tanıyamadım. Belli ki , yıllar önce okuttuğum öğrencilerimdendi. Yanımdaki arkadaşım da bu duruma tanık olunca bozuntuya meydan vermemek için ona :
- Hadi , kendini bir tanıt da arkadaşım da duysun, diyebildim. Bir başladı anlatmaya ,üç kez yayalara geç ışığının yandığını gördüm.
Yoruluyor belli bir yaştan sonra anımsamaya zorlandıkça insan.Karşımdakini dinlerken bir anda otuz beş yıl geriye gittim.O geçmişin iyi ve tatlı olayları film şeridi gibi gelip geçti gözlerimin önünden.
Anımsamanın çıldırtıcı acısını ,boşunalığını ortadan nasıl kaldırabiliriz sahi?
Unuttum gitti, demek gerekiyor galiba her kezinde. Böylelikle taşıma değeri olmayan yaşanmışlıkları ve onlardan kalan tortuları boşaltmış oluyoruz.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta