Mutluluğunu paylaşacak çokca ortağın vardır. Ve bir sürü talip. Kiminle paylaştığın da çok önemli mi sanki? Ayakların yerden kesilmiş, çoğu zaman herhangi bir şeyi başarmış olmanın verdiği hazzı, herhangi birisiyle paylaşmak çok zor olmasa gerek. Hatta mutluluğunu paylaşamamanın haber değeri olmalı esas. Egonun ve narşist tarafının emrettiği de bu zaten. Ama ya kaybedince, başaramayınca, üzülünce, herkesle paylaşabilir misin bunu? Güçsüz ve aşağılık varlığını dökebilecek misin herhangi birinin eteğine? Yapamayacaksın! Yapmayacaksın! Beğenilme gayesi gütmediğin, seni güçsüzken ve belki en aşağılık halinle sevebilecek, emin olduğun kişiler olmalı bu paylaşımın muhatabı. O yüzden evine dönmek zorundasın işte. Unuttuğun, bazen umursamadığın ve ancak ihtiyacın olduğunda varlıklarını duyumsadığın o insanlar evin işte senin.
Git, yine acılarına ortak et, mutluluklarından mahrum bıraktıklarını. İnsan, evine kaybedince döner.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta