Deneme /çiçek Tarlalarına Yol Düşürmek.

Bir çiçek tarlasına yolunuz düşerse ilk yapacağınız şey renklerin ölüp ölmediğini gözlemek olsun.
Kendinizi bir süreliğine unutursanız eğer bilin ki herhangi bir boş zamanın değil ,renklerin içerisindesinizdir.
Binbir çiçek masallarını renkler yardımıyla kuruyoruz.Aşkın içinde yaşarken boş zamanımızın hiç olmayışını renklere bağlıyorum ben.
Sevgiliden bir süreliğine kopmak; maviyi öldürmek,sarıyı çürütmek,beyazı kirletmek,eflatunla küs olmak ,morla aramızdaki köprüleri atmak ; kısacası renklerimizi kaybetmek demektir.
İlkyaz sabahlarından birinde ,güneşin serildiği doğaya bırakınız bakışlarınızı.Dönüp dönüp kendinizi büyüsüne kaptırdığınız o sonsuzluğun, renkleri sunmada sizlere cömert davrandığını göreceksiniz.
Gurubun tükendiği bir akşamdayım şimdi.Gün içinde türlü tonlardaki renkerle bezeli karşıki bahçe,ötelerdeki dağın görkemi , ovadan kıvrılarak denize ulaşmak için can atan ırmak seçilmiyor artık.
Boş bir zamana dönmeden akşam,Attilâ İlhan’ın sarı kapaklı ‘o karanlıkta biz’ini mi yoksa Mine Söğüt’ün ‘Kırmızı Zaman’ını mı kitaplığımdan alıp okumaya koyulsam?
Akşam oldu mu kitaplardaki çiçek tarlalarına girmeyi yeğliyorum ben…
Turuncu entarili sevgiliye, yeni tomurcuklanmış kırmızı gülü nerden bulup da uzatıyorum sanıyorsunuz?