Deneme Bir İki Üç Şiiri - Utku Temizkan

Yetersizliklerime yenilmemek arzusuyla dolduğum şu gecemde, kelimelerle dans edeceğim. Belki içimdeki tüm güzellikleri bir güzele yükleyeceğim, belki çirkinliklerin hepsini silip içimde yeniden belireceğim.
Bu gece; ruhumun derinliği sığlaşacak, bu gece ruhum şu bedene sığacak. Ah evet imgelerden uzak bir âlemde bekleyen fânilerin sabırları, anlamak ümidiyle taşacak. Damlayan her damlam ardındakini unutturacak ve hatırlanan, yalnızca sondaki noktam olacak.

Karışıklık değil kaos hüküm sürüyor bilincimde, nasılsa buna bile hakimim bir biçimde. Gelecekle geçmişin köprüsüyüm; dünümdeki her hatam; üzerimden geçerek, tüm varlığımı ezerek ve başarısızlığımı zikrederek yarınımda beliriyor. Durdurmak elimde, ellerimdeyse kafada sentezlenmiş teorik bir yol haritası. Pratikteki değeri uygulanırsa kıymet kazanacak ve bu sefer göğüs kafesim kafatasımla uyum içinde.
Sorgulamayı engellediğimde soğumam duruyor şu hayattan, eşsiz ezgilere kulak kesildiğimde küllerimden tanelerimi
buluyorum.

Tek yaşam ve tek can…
Unutuyorum bazen hatta genelde, verip de alamayacağım tek şeyin son nefesim olduğunu; şu koşuşturmaların azminin yahut bitkinliğimin sonunun aynı olduğunu.
Elimdeki yol harittam baya farklılaştı. Hatırlıyorum…
Her şeyin koca bir anlamsızlık, anlamsızlığın da görebilen için kocaman bir anlam barındırdığını. Nihayetinde yokun hiçle karıştığı diyarda yaşamıyor mu herkes?
Daha güzel hiç, daha iyi yok olmak için yani bunca hırs bunca stres…
Dedim ya tek yaşam tek can, hatırlamalı bunu hırslarına yenik düşen her insan.