Yunus`un da dedigi gibi „ bir ben vardir bana benden iceri. „ Sorguluyordu kendisini neden karar veremiyordu. Neden kapiyi carpip gidemiyordu? Düsünüyordu, düsünüyordu….Sonra tekrar sil bastan basliyordu. Önceleri bu ikilemi yoktu. Simdi neden karar verirken kili kirk yariyordu. Sanki bir terazi vardi elinde. Bir mahkeme kurarcasina kendisini de bir sandalyeye oturtuyor, kendi hata ve iyiliklerini de tartiyordu. Baskalarina verdigi hakki hosgörüyü kendisine vermiyordu. Baskalarina verdigi degeride kendisine vermiyordu. Kendisine hata yapma hakki tanimiyordu.
Baska insanlar neden kili kirk yarmiyordu. Hadi kendine göre hareket et. Yorulmustu düsünmekten. Ne yapsa yolunda gitmeyen seyler vardi. Her gün ayni seyleri yasamaktan bikmisti. Neden eskiden böyle duygulari yoktu. Hayat bu kadar zor ve karmasik degildi.
Umudunu yitirmisti. Üstüne üstlük sevdiceginin kendi havasindaki tavirlari. O da kendisini görmüyordu. Kendisinin sorun diye gördügü ne varsa o nun icin sorun degildi. Saclarini tariyor makyaj yapmaya calisiyor. Bitmis psikolojisiyle o ´nun dikkatini cekmege calissada nafile. Olmuyordu.
Sorun sorun olarak görülmedigi zaman cözümede gidilmiyordu. Kendisini yanliz birakilmis hissediyor. Sorunu kendisinde aramaya basliyordu.Sanki nerden hata yaptim der gibi.Bir plagi basa saracasina tüm hareketlerini, yaptiklarini kontrol ediyor, sinirleri yay gibi gerilmesine karsilik hic bir seyden etkilenmiyormus havasi estirmek istesede basarili olamiyordu. Her seyi icinden yasiyordu.O calismaktan degil de düsünmekten yoruluyordu.
03.01.2022 Zeynep Sekerci
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta