Deneme akşamlık Şiiri - Necdet Arslan

Uzun bir gece daha başlayacakmış buralarda. Günün sıcaklığını ılımanlaştırdı kuzeyden gelen ferah rüzgar. Akşam yaklaşıyor. Elimde hortum,o kökten ötekine. Zaten akşamın tedirginliği, o uzun gecenin birazdan yola çıkacağından dolayı. Bana bunu çiçekler söyledi.

Günler geçip giderken tek derdimiz var : kendimizi var kılmak!
Bir söyleşisinde okumuştum. Şöyle diyordu İlhan DURUSEL :
‘’insan her günün sonunda bir tek cümle yazsa ,bir tek cümle ,o günle ilgili, aklına ne geldiyse ,yani o günle ilgili olmayabilir de ,aklına ne geldiyse bence bambaşka bir dünyada yaşamak mümkün olabilirdi….

Bambaşka bir dünyada yaşamak ! Böyle bir hayalin peşinde koşmak için bile bir şeyler karalamak geçmiyor değil içimden.
O upuzun gecede usuma ne geldiyse yazabilecek miyim? Ne kendime ne de size söz verebilirim.

Fakat, diyor ve şöyle sürdürüyor o konuşmasını DURUEL : az ya da çok yazsak da :” Neden şiir yazıyoruz ? Neden günümüzü, gecemizi bu satırı nerden bölelim de dize olsun , bu uyak çok mu avam, bu kelime daha mı soylu duruyor burada! Yani bizi bu uğraşa ,bu zanaata bağımlı kılan ne ?

Doğrusunu söylemek gerekirse bu sorunun yanıtını ben de verebilecek durumda değilim.
Bizi ikna edebilecek başka bir şey çıkmadıkça yazın da şiir de daha uzun yıllar biz insanları bir şekilde ilgilendirecek…
Ali Özgür ÖZKARCI ,kendince gerekçeler sıraladığı TURUNÇLAR adlı şiirinin finaline aşağıdaki sözcükleri saklamış.İlkin onları sıraya dizmiş ve sonra bölerek şu dizeleri oluşturmuş :

‘’…
Gittikçe uzayan akşamların olur
Hiç bitmeyen sabahların
Roma açgözlü olmasaydı,Hıristiyanlık yayılmayacaktı dersin
Napolyon Rusya’ya kadar gitmeseydi Komünizm serpilmeyecekti
Böyle uzayan şeyler böyle uzamayan şeyler doğrusu.
Turunçlar dinleseydi seni böyle ekşimeyecektin…’’

Hortumu musluktan çıkarıp topladım.Gecenin uzun olacağını söyleyen çiçekler, görüyorum değişen havayla birlikte başlarını kaldırdılar. O uzun gece başlamadan hemen keseyim bu söyleşiyi. Sürdürürsem ayırdında olmadan ekşiyecek bu yazı. En iyisi mi,şu ağacın sözümü dinlemesine izin vermek için bir nar koparayım…
Siz de içinde olacağınız bu uzun gecede bir şeyler karalamayı ; ne bileyim,şiir yazmayı falan düşünüyor musunuz?

Doğrusu, bir arakesit içindeyiz birbirimizle. Borges’in öyküleri üstüne çalışma sürdürenlerin,Henry James’den yeni bir roman seçerek okumayı yeğleyenlerin vay haline…
Bahçe kapımızın aralanma sesini duyuyorum. Geliyor o konuk.Akşamınız ve geceniz güzel olsun …