yaşamak evet öyle içten olmalı ki sevgiliyi utandıran buseler durmalı rüzgarın sırtında....aynı gözlerle bakabilmeliyiz güneşe ve avuçlarımız terlemeli susuzluğumuzu gideren..yollar geçiyor ne kadar istemesekte hayatımızda...kimi yeni başlangıçlar adına kimi de son buluşlar adına oluyor....yağmurlar yağıyor ruhumuza biz başkasında yaşamaya çalışırken..ve yıkımlar gerçekleşiyor birer birer biz kendimizi kandırmaya çalışırken...bir bakmışız yolun sonuna gelmişiz oysa nede bitmemiş hesaplarımız vardı değil mi? şimdi kime sığınmalı yada nereye gitmeli yürek...yorgunuz yorgunluğumuz bizi dinlemekte...şarkılarda hain çıkıyor şimdi birer birer....dudaklarımızda acı bir tattan başka bir şey kalmıyor..geceler yaşadı yürek ve gündüzler, acıyla yoğruluyoruz ne kadar istemekse..ve anlam katan bize ne...yabancı bir selam mı yoksa yabancı yağmurlarda ıslanmak mı...küstü suyunu sebil ettiğimiz çeşme ve ağlamıor artık sema günahlarımıza...korkutuyor günahlarımız bizi...yarın, yarın hiç gelmeyen zamanlar diliyoruz birbirimize..gözlerimizin rengini unutturan anlar geçiyor hayatımızdan...anlamsız koşuşturmacalarla gidiyor gün...kurbanı oluyoruz bu anların....durmalı ve düşünmeliyiz gözlerimiz kapalı tatlı bir öpücük kondurmalıyız hayat denen yorgun kadının dudaklarına....ve koynunda karşılamalıyız doğacak güneşi....umuda çalsın saatler şimdi....hemen şimdi...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta