Deneme 4 Şiiri - Güler Türkmen

Bir yaz akşamı serinliğine sarınıp uyumak istiyorum, Hep uyuyorum zaten hep uyuyorum ama böyle ihtiyaç gibi değil sığınak gibi. Uykuya sığınıyorum, gözlerim gördüğünden memnun değil kulaklarım duyduklarından rahatsız kalbim anladıklarından yaralı, kanıyor durmaksızın kanıyor… İçim eziliyor anlamaktan, bilmek istemiyorum anlamak istemiyorum, herkeslesmiş bir ruh gerek tahammül için ama ben, ben olmaktan sıyrılamıyorum. Öyle rezil bir çağa denk gelmiş ki ömrüm acı’mdan ölüyorum. Vakitlerden vitrin çağı, ben ise tezgahta organik ürünler arıyorum… Her şeyin çok hiçbir şeyin yok olduğu vakitler… Cismi janjanlı içi bomboş kavramlar vakti… Sözü kuvvetli özü çürümüş insancıklar vakti… Eğlenmek için türküler okunmuyor bu çağda, kaydıraktan kayılmıyor, sohbetler edilmiyor; insan eğlenmek için insan seçiyor! Bir nesne gibi… Sesinde şenlik yok bu çağın, kalbinde şefkat yok… Uyumak istiyorum, sonsuz bir yaz akşamı serinliğine sarınıp uyumak… uyanmamak…