Deneme Şiiri - Kürşat Uçar

kırıldı en aciz yerleri içimin
buğulandı odanın camları
bir
yeşile bulandı yeşil
bir
maviye yüz çaldı gök
gidiyordu o
takip edesi de yoktu zaten kimsenin.

düşlerin yazıldığında en olmaz yerleri,oradaydım
güneşler diyordu tekil sanrılar
uzayın en olmaz yerleri yaratıldığında,oradaydım
bu tabiat olaylarına sarılmak bulamadıkça yağmuru yazları
tam tersi sonra
işte bunlara böyle anlamlar yüklemeden insanoğlu
oradaydım.
henüz sevmek nedir bilinmiyordu
ama kavga etmek vardı hep
sonra yakmak başladı insanları
öldüğünde veya henüz ölmeden...
yanmak,
daha önce ölen biri için.

biri geldi
öylece durdu uzayın ortasında ve beklemeye başladı
yüzyıllar sonra bir gün
bir şey buldu...
bulduğu şey onun ekseni etrafında dönmeye başladı
yirmi dört saatte...
ara sıra geriye alma hakkı vardı yanlışları...
bir saat..

ilk insan da
hepimiz kadar acılıydı...

mevsim oldu kadın
en çok sonbahardı
rivayet şu ki
kadınsız dünya hep kuraktı.

kırıldı kemikleri
sonra parçalandılar
unufak olduğunda
rüzgara salındı...
artık gökyüzüydü bizzat ve bir aşık kadar yüzsüzdü
erkek...