Hayata dair ,biraz içimden..

Biliyorum...
Nokta koyulmamış cümlelerin, hepsi uçurum boyu.
Virgülleri adım adım takip ettikçe ,sonu hep girdap
Göz temas edince kilitleniyor mantık, kalp açık ,
Yüreğin hükmettiği bedende,yalnızlık eşittir imkansızlık.
Ki bilirsin sen
Ana rahminden,iki tahtanın üstüne koyuluncaya dek
Bilirsin tabi tek geldin ,sensin yine tek gidecek.
Bir düşün ki hiçkimsen yok ve bu bir savaş dost!
Çatışmaların ortasında,arkasında,yanında her yerindesin.
Ya kulaklarını tıkayıp gözlerini kapatacaksın hayvandan farksız
Ya insansın ya merak edip, uzaktan bakıp kaçacaksın
Ya göğsünü gere gere savaşıp, herşeyi göze alacaksın.
Nereden tutarsan tut,duvarları tırmanırken,
Parmaklıklar,dikenli teller,çakıl taşları,cam kırıkları ,
Elinde kalıyor, en can yakan yeri ,mutlaka bir yerlerde ..
Ya tam ciğerine isabet bir kurşunu çıkarırlarken,
Ya da gökyüzüne bakıp hayaller kurarken dursaydı zaman ?
Bu mükemmel düzen..takvimler yürek yangınlarını soğuturken
Karşında oturup sana hikayeler anlatan insanlara,
Üzülüp kahretmek için ,üç kuruşluk huzurunu
cebinden çaldırmaya değer mi?
Kimseyi karşına alma,
Herkes seni karşısına almaya korksun.
Hesabın varsa bir Allah'a
Sanma ki kula kulluk borçlusun.