Deneme Şiiri - Bayram Leventoğlu 2

"Deniz oldum gözlerinde dalga, dalga kabardı yüreğim, umudum kalmadı artık vuslat için, hasretini çekmekten öleceğim. Aklımın kıvrımlarında dolanan neden ve niçinler var cevaplayamadığım. Sırtında bir kat beton dökmüş bir amele kadar yoruldum seni düşünmekten."

Bu cümleler gerçekliğin kenarından geçemeyecek kadar abartılmış şair yalanıdır.
Kulağa hoş gelsin diye melankolik duygusallığı abartmıştır.

Aşk bedensel ihtiyaçların manevi kılıfla sunulmasıdır, Leyla- Mecnun- Ferhat- Şirin- Pol- Virjin şair uydurmasıdır ve gerçeği karartmak için perde niyetiyle uydurulmuşlardır.

Çiftlerin arasında oluştuğu söylenen sevgi alışkanlığa evrilemezse pişmanlık haline dönüşecektir. Aslında hayat “Al-Ver” yörüngesinde yaşanıyor, hani derler ya “ne kadar ekmek o kadar köfte” .

İnsan gerçeği sevmiyor, yalanlar içinde yaşamak istiyor ve bunun için her duyguyu abartıyor. İnsan kolay olanı seçiyor, hazır gıda düşkünlüğümüz ve toplum alışkanlıklarına tabiliğimiz bile kanıt olmaya yeter.

Radikal çıkışlara karşı olmamız kolaycılığımızın onaylanmasıdır.
Karşılık bulamayanların karşılık vermeyene saplantısı “Karşılıksız aşk” hastalıktır ve yenilmişliğin kılıfına uydurulmasıdır kara sevda hastalığı. Bu hastalığın tedavisi bizi aşar psikiyatriye gönderelim.

Kızın bıyıkları var, bacakları kıllı, burnu kemerli ve her aynaya baktığında kendini sevmediğini sanıyor. Birkaç işlemle tüm fazlalıklar gideriliyor boya, cila ve “aman Allah’ım bu ne güzellik” bir salınıyor ki sanırsın kuğu. Gerçeği makyajlamak bir çeşit yalan değil mi? Hani “olduğun gibi görün, göründüğün gibi ol” olduk mu?

Gerçekçi olmak; çok zor, gerçekleri yazmak daha da zor vaz geçtim isterseniz siz devam edin.