Deneme 1 Şiiri - Dilhun Divane

Dzn=22Aralik Cuma 2017
22:00
(17 Ekim 2017 Salı)
Yana yakına dolaşırken bir han buldu.
Çaresiz ve güçsüz son adımlarını atıyordu Divane..
Han kapısını mecalsiz bir biçimde çaldı "tak tak tak"
Kapı çeyrek dakika sonra açılmıştı.
Nereye geldiğini, neden geldiğini bilmeden, davet beklemeden içeri daldı. Sakin ve yavaş adımlarla sanki bilindik bir yermiş gibi merdivenlerden çıktı. Sağ kolun üzerinden yürüyüp dördüncü kapının önünde durdu. Şükreder gibi eğdi boynunu ve bir adım atıp içeri girdi. Köşede duran eski ahşap masaya yöneldi. Birkaç adım atıp masaya oturdu.
Konuşmadan beklemeye başladı.
Onu görenler anlamışlardı elbet derdini.
Dakikalar saatler ilerledi.
Divane, yaşlı gözlerle maşukunu beklemedeydi.
Bir aralık pencereden gün ışığı aydınlattı yüzünü. Zayifça bir yüzü, yüzüne sonradan konmuş gibi büyük gözleri ve buğulu bir bakışı vardı. Genç olmasına rağmen hatırı sayılır biçimde hüzün barındırıyordu çehresinde.
Kafasını önüne eğdi, nefes alışları hızlanmaya başladı. Hislerine engel olmaya çalışıyor ama başaramıyordu.
Çokça vakit geçtikten sonra kapıda beliren silüetten mutlu olan Divane heyecanla ayağa fırladı, kalbi göğüs kafesinden çıkacak kadar kuvvetlenmişti.
Maşukunu selamladı, dünya nimetleri önüne serildi. Ne dert ne gam ne de bir keder... Cennet bahsedilmiş gibi seviniyordu.
Maşuk karşısına geçti, sakinliğini bozmadan oturdu. Uzun bir sessizlik oldu
...