Denek Şiiri - Dinmez Er

I-
Öğrenmenin yaşı yok! Doğru söz
Eksik, yanlış öğrenmekle tam değilim
Çeşme'de seni sensiz yaşamayı öğreniyorum.
Hayat denen bilinmezin son basamaklarında
Irak yolların yolcularına bakıyorum
Arsız duyguların peşinde koşanlara
Zamanın duldasında dünyayı seyrediyorum.
Issızlığın gün boyu yanan mermer taşlarını
Meltemler serinletiyor akşamüstleri
Dalgaların kıyılara işveli aşk terennümleri
Doruklarda tutunamayan yaşlar içime akıyor.
Yaşamadığım günler, aylar, yıllar yaşanmış sayılıyor.
II-
Falcı kadının baktığı falda
Ben miyim anlatılan o yalan masalda
Erguvanların süslediği ev yolu
Toprak kokuyor patikalara çiy yağmış
Sevdalı çiçeklerin rayihaları bahçeleri sarmış
Yürüyüp geçerken gölün aynasından
Gazellerin su içtiği karşı kıyıya
Adını yazacağım göle deniz kıskansın
III-
Unut her şeyi, unuttuğun gibi unut
İstedim ne fayda kısmet olmadı
Tek nefeste içemedim mutluluk şarabını
Korkulu rüyalar gördüm karabasanlar
Hüzünlü şarkıların çaldığı bir yaz sonu akşamında
Yorgun, sırdaş bir sokakta karşılaştık
Bakışları dondu, dudakları titredi,
Sessizce ağladı, başını öne eğdi asilce, gitti!
Çıldırtan boşlukta kaldı naif gölgesi.
IV-
Ya ben ne edeyim, nerelere gideyim?
Yıllar boyu ısınmamış ben gibi üşümüş yatak
Yalnızlık, ayrılıklar kokan yabancı odalar,
Ruhsuz gölgem çarmıha gerilmiş duvarda
Üstüme geliyor sanki rengi solmuş tavan
İşte yaşamak diye diye tutunduğum İp bu
Pamuk ipliği…
V-
Bana yetmiyor tek başıma nefes almak
Bakışların daima aklımda olacak.
Sevgi fakiri yaşlı bir şair için,
Az şey mi bunca yıl Çeşme'de
Sen, sen, diye sensiz olmak!
Turkuaz deniz, vanilya beyazı kumsallar,
Çeşme, avutamıyor beni daralıyorum.
Penceresiz dört duvar arası karanlıkta
Ölüm uykusuna yatmak çare olur mu?
Çaresiz deneyeceğim…

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme /