Hatırlamıyorum
Ne zaman düştüm?
Ne zaman öğrendim
Kırıklarımı toplayamadan doğrulmayı?
Zaferlerden öylesi uzak
Öylesi ölesiye bitkinim.
Sevdiklerim sevenlerim bir bıraksa
Düşünmem kabulümdür …
Ağlayan bir kemanın sesine sığınıyorum
Odamda tek ışık, tüten sigaram ve aktif mesanemle.
İnançlarım soyuluyor çeperinden gövdemin
Her dua bir düşüş, her amin bir çığlık yankılanan,
Sesi tebessüm olan…
Bitiş kurdelesini gövdeme sarma rüyalarıyla
Uyanıyorum her kıvrılmanın sabahına.
Tek şahidim tırnak etlerim darmaduman.
“SON” yazdığında fısıldayacağım son kez;
İyi olmayı denedim, çok denedim…
21.11.2021
Kayıt Tarihi : 21.11.2021 18:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“SON” yazdığında fısıldayacağım son kez; İyi olmayı denedim, çok denedim…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!