Aşkımı kaybedince bende kendimi işe güce verdim.
Yük taşıyorum, insan taşıyorum gemilerde.
Ütelik o liman senin bu liman benim, kimin umurunda.
Bir tek yüreğimi taşımak çok ağır geliyor bana.
Bende söküp atıyorum güverteye, tekmeliyorum,
Susmuyor, üstelikte laf da anlamıyor, bağırıyor bana.
Sen bak kendi işine..!
Aşkımı kaybedince bende kendimi işe güce verdim.
Hamallık da yapıyorum arada sırada, pazarlarda.
Domates satıyorum, biber satıyorum, aşk satıyorum.
Bir tek hasretini taşımak çok ağır geliyor bana.
Bende söküp atıyorum anıları, çarpıyorum duvarlara,
Silinmiyor, üstelikte laf da anlamıyor, bağırıyor bana.
Sen bak kendi işine..!
Aşkımı kaybedince bende kendimi işe güce verdim.
Boyacılık da yapıyorum arada sırada, inşaatlarda.
Şehrin duvarlarını boyuyorum, kara geceleri, denizleri.
Bir tek gözlerini hatırlamak çok ağır geliyor bana.
Bende karıştırıp tüm renkleri, çarpıyorum bulutlara.
Kirlenmiyor, üstelikte laf da anlamıyor, bağırıyor bana.
Sen bak kendi işine..!
Aşkımı kaybedince bende kendimi işe güce verdim.
İşim gücüm seni düşünmek, sadece seni sevmek.
Üstelik unutmak için her yolu denedim, beceremedim.
Sökülüp atılacak ne varsa söktüm attım, çok kanattım.
Bitmiyor, gitmiyorsun yüreğimden, üstelik bağırıyorsun.
Sen bak kendi işine..!
Kayıt Tarihi : 29.5.2010 15:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!