Denediğim satırların şiiri

saatlerce bakıştığım duvarlardan birini
çıktım dışarı üstüme bir zırh gibi giyinip
elimden aldığın değer yargılarından
artık sorumlu değilim
ve yer yer kor olan yangınlardan
az biraz yorulmuş gibiyim
sen göremezsin bol yıldızlı gecelerinde
karanlığımın zifirini
ışığın yener sesimin susmuşluğunu
ve bulamam milyon yıl ötede galaksini

en aksi durumlardan çıkıp
en sığ sularda boğulurken ben
bu derin anlam arayışlarından bıkıp
da
yandığım her yeri yıkarken sen
öyle ya da böyle bir sonuca varmak değil de
bu tümevarım kaygılarımdan az ötede
bir sonuçtan doğmak isterken
yasal kürtajlara sebep oluyorsun
ve anlam veremiyorum bu ölü doğuma
ölüm ve doğumun zıtlığını bildiğimden
ve tüm bu densizliğim
biraz da sensizliğimden

bütün ayakta durma girşimlerimde
dengemi sarsarken sen
yere yakın tüm düşüşlerden bir çocuk çıkagelir
ve bir fener bekler selam verdiği gemilerden
tüm geniş zamanlardan sıkılmış ve bir hücre gibi daralırken ben
siliyorum tarihimi, istikbalimi
az öteye gidemiyorum şimdi ve deminlerden
seni bir güneş belleyip
ışığının gücüyle erittiğim demirlerden
köprüler yapıp çıkıyorum
bunca yıl mesken bildiğim dağların derinlerinden