Demsiz Zafer Şiiri - Selim Temiz

Kan ile ter içinde çalıştım
Bir çalı kuşu gibi dolaştım
Her insana insanca baktım
Her karanlığa bir mum yaktım.

Karanlıkta aydınları buldum
Aydınlıkta cahille burkuldum
Aydınlıkta karamıştı yürekler
Güneşe doğru çekilsin kürekler.

Aktıkça yaktı bu zaman içimi
Buna rağmen bozmadım biçimi
Doğrucu yapılar yıkılmaz dedim
İyi niyet yüzünden naneyi yedim.

Cahilin içinde zavallı olmuş ilim
Makamı ele geçirmiş cüsseli filim
Kararmış gözler var,çok kararlı
Yürekleri küllenmiş,olamaz yararlı.

Ter akıtmayan beden, olmuş nefer
Kan emiyor, demsiz demlenen zafer
Her yolu mübah etmiş,kansız şeytanlar
Demsiz zaferler ile övünüyor şarlatanlar.

Güneşin içine girmek gerek tez zamanda
Tüm problemlerin çözümü var o mekanda
Bu güneştir; zamanı zamanla zaman yapan
Kutsaldır, kutsal yaradana gizlice her tapan! ..