Demsiz Şiir Şiiri - Bülent Arkan

Zaman mı dörtnal koştu yoksa ben mi yavaşım
Bütün şehir uyumuş ben hala ayaktayım
Cümle kuramaz oldum hecelerle savaşım
Bin sayfa karaladım daha ilk uyaktayım

Yazdığımı okudum bir kurt düştü içime
Demlemeye bıraktım döndü başka biçime
Berrak dem alamadım aklar düştü saçıma
Anladım ki yol uzun finale uzaktayım

Kelimeler isyanda cümlenin başı bozuk
Özenlice yazdığım dizenin üstü çizik
Yeter dedim uğraşma geçen zamana yazık
Peltek dilim lal oldu sanırım tuzaktayım

Demsiz şiir aklıma yeni ilham getirdi
Uyku dolu gözlerim uykusunu yitirdi
Gece gündüze döndü şiir beni bitirdi
Finale ramak kaldı son demde bezekteyim

Ağır aksak giderek dizelerde dolaştım
Dilimi peltek yapan hecelere bulaştım
Kendimle dertleşirken bu şiire ulaştım
Arayan bulur derler sanmayın kızaktayım...