Demsanda bu akşam üstü yokluğunla boğuşuyorum
İkinci el kadar bile para etmedi aşkın gördünmü
Baboç ne olucak bizim bu halimiz
Sende bende tezgahta donuk gözlerle bekliyoruz
Acaba o geçicekmi korkusuyla
Birde bu korkuyu kendımızden bile gizliyoruz
Baboç sen söyle ne olucak böyle
Demsanda her akşam üstü
Son model telefonlar gibi vitrine diziliyoruz
Dertleşsekte unuttuk desekde
Biliyoruz yanıyoruz eriyoruz kahroluyoruz......
Kayıt Tarihi : 7.12.2008 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!