Darbeci 12 Eylül cuntası generallerinin yüzyıl için hazırladıkları anayasa 25 yıl içinde yamalı bohçaya döndü ve işlevini tamamladı. Küresel Emperyalist sistemin ekonomik ve politik ihtiyaçlarına yanıt veren bir anayasa zorunlu olarak gündeme geldi.
Türkiye’nin gündeminde olan ve ‘yeni’ olarak tanımlanan anayasa tartışmaları iç toplumsal dinamikler sonucu meydana gelmiş değil. Bu nedenle AKP tarafından hazırlatılan ve kamuoyunun gündemine sunulan ‘anayasa‘ taslağını ‘sivil’ olarak değerlendirmek sadece siviller hazırladığı için demokratik bir anayasadır demek mümkün değildir.Sivillikten ve uygarlıktan, toplumların demokratikleşmesi algılanıyorsa, tartışmaya açılan anayasanın ‘sivil’ bir içeriğe sahip olmadığını incelendiğinde çok açık olarak görebiliriz.
12 Eylülden önce IMF’nin dayatmış olduğu, ‘24 Ocak 1979 kararlarının’ yaşama geçirilmesi için emperyalistlerin askeri bir darbeye ihtiyaçları vardı. Bu ‘Komünizm tehlikesine’ karşı ‘yeşil kuşak projesi’ ekseninde aktifleştirilmesi planlanan Türkiye’nin devlet yapısının yeniden şekillenmesiydi. Türk-İslam sentezi modeli, komünizme karşı panzehir olarak görülen ‘dinci olmayan dindar devlet’ politikası, 12 Eylül generalleri tarafından hazırlanan anayasanın ruhunu teşkil etti.Esas gaye Türkiye’de gelişen devrimci-sol dalganın bütünlüklü olarak tasfiyesi ve Kürtlerin ulusal bilinç düzeylerinde meydana gelen politik sıçramayı önlemek ve yok etmekti.
Anayasalar sistemin temel yapısını belirleyen bir özelliğe sahiptir. Sistem kurumları arasındaki işleyişi düzenlediği gibi, devletin ideolojik ve politik yapısı ekseninde toplumsal şekillenmeyi ve bireysel,toplumsal hak ve özgürlükleri de teminat altına alır.12 Eylül Generalleri anayasasının ‘Türkiye’nin milli güvenliğini garanti aldığına aldığını’ belirtilirken aynı zamanda ırkçı ve asimilasyoncu politikaları ‘resmileştirilmiş‘ oluyorlardı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta