Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Seni çıplak görmeyi,
Arzuyla bekliyoruz,
Yalınlığın mükemmel,
Seni çok istiyoruz.
Y.
demokrsi ile kim barışmak istemz ki demokrasi tranvaydır binilir zamanı gelince son duraakta inilir diyenle bşle demıkrasşyi yullandılarusta kutlarım
Gerçek anlamda bir demokrasinin egemen olduğu dünya dileğiye...Saygılar sunuyorum sayın şair...
Sığınma arkasına,
Bilinen çevrelerin,
Uzat elini yiğitçe,
Uzat bütünleşelim.
__________ Yüreğinize sağlık Süheyl bey , Demokrasi dört bir taraftan tırpanlandı , günümüzde yara aldı tarumar edildi böyle olunca da haliyle ilk güzelliğinde aranır oldu.Kutluyorum ,Saygılar
Bu dünyada emperyalizm denilen o büyük baş belası oldukça demokrasi çok zor bir umut.Şükranlarımı sunarım Süheyl Bey.
Tebrikler üstadım... Rabbim seni ve sevdiklerini iki cihan sultanı eylesin.
deee mok raa siii,
deee mok raa siii....sizde bulunur mu? Güzel bir çalışma..tebrik ederim.
Recep Uslu
Evet demokrasi yalın olmalı tebrikler
Yeni şiirim yorum olsunmu? Yüreğinize sağlık.
! Beraberdik Sorun Çıkmadı!
Vatan sevgisidir, hayatımın anlamı
Esaret içindeyse, neyleyim yaşamı
Boynumun borcudur bu, incitmem atamı
Ölürümde böldürmem, şu aziz vatanı
Her karış toprağı can - kan ile alındı.
Nice pir – evliya - ermiş mekân edindi.
Şu dünyada eş - benzeri yaratılmadı.
Ölürümde böldürmem şu aziz vatanı.
Bu vatan hepimizin böyle kalmalı
Kilim gibi türlü kültürlerle bezeli
Bu birlik inadına kardeşçe sürmeli
Ölürümde böldürmem şu aziz vatanı.
Gele gele beraberdik sorun çıkmadı
Vatan mı daraldı, beyinler mi bulandı
Atalarımız can, kanlarıyla kazandı
Ölürümde böldürmem şu aziz vatanı.
Antakya; 12.08.2010
ne çok istismar edilmiş..
ve değişen bir şey yok..
yazık..
Demokrasi çok önemli, olmazsa olmazlardan ama Atatürk ilke ve devrimlerine uygunluğuyla çağdaş demokrasi olması ve anayamızda yerini alan tabiriyle dünya standartlarının üstüne çıkması ülkemize özgün uygulamada özgürlükler bağlamında yerini bulması da çok önem taşıyor.Anlamlı şiiri için şair yüreği kutluyorum,kalemine,yüreğine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta