Demokles'in Kılıcı Şiiri - Ramazan Yaşar

bir varmis bir yokmus, evvel zaman icinde kalbur saman icinde develer tellal iken pireler berber iken ben babamin besigini tingir mingir sallar iken sirakuza krali olan dionizios adinda bir muhterem sahis varmis. fakir bir aileden gelmis, gozu gonlu tok bir ademmis ama tokluk onun sozlugunde farkli anlamlar ihtiva ettigi icin kral olmus bir gun her nasilsa. bu gozu tok, gonlu her daim tok kralin bir yardimcisi varmis. yardimcisi ise kraldan cok kralci oldugu icin medyatik olmus demokles'mis. demokles hafta yedi gun sekiz hep kralligin nimetlerinden bahseder, bu isin ne kadar guzel ve rahat bir is oldugunu vurgularmis. bu tur laflardan gına gelen sirakuza krali dionizios bir gun demokles'e 'gel yerime gec de gor' demis. demokles bir sevinmis bir sevinmis anlatilir gibi degil. tam bir hafta boyunca oturmayi kabul ettigi koltuga kurulmus hemen. ama oturur oturmaz bir de ne gorsun, tam tepesinde ruzgar esip yel vurdukca sallanan ve bir kilin tuttugu kocaman bir kilic tepesinde fink atiyor. soguk terler dokmeye baslamis koltukta oturdugu her saniye. bunun uzerine anlamis ki, buyuk mevkinin stresi de buyuk. hikaye bu... makamda mevkide gözümüz yok çok şükür de.... gel gelelim bu sallanan kılıç niye?