Demodarasi Şiiri - Halis Karadeniz 2

Garibana dipçik, alkışlar hep ezene,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.
Bacımın örtüsü gözlerine batarken,
Özgürlükler sınırsız, açık saçık gezene.

Hürriyet, özgürlük, üç heceli kelime,
Utanmadan kilit vuruyor dilime,
Hiç bir işi kalmamış, karışıyor dinime,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Neresi demokrasi, olmuş de-mode-rasi,
Silemedi işlemeyen çarklardaki pası,
Ancak parçalanmamıza oldu faydası,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Kurallar, kurallar, çıkıyoruz çileden,
Laiklik diyorlar, çalıyorlar tek telden,
Üfürükten rüzgârla, sanki gidecek elden,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Halkın dediği olurmuş, hani nerde?
Doğuyu batıyı, düşürdü derde,
Feryatlar yükseliyor halâ çok yerde,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Devlet eliyle fuhuş, içki ve kumar,
Daha bir çok çirkinlikler, içimizde var,
Kurtuluş çabasının önünde duvar,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

İnsan hakları, hoşgörü, herkesin rüyası,
Bilinemedi gitti nerede bunların hası,
Nedense hep dolar, birilerinin kasası,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

Güler misin ağlar mısın, bu anormal gidişe,
Seçilenler mahkum, başkaları karışır işe,
Çürükleri görmezler, morfin ağrısız dişe,
Demokrasi diyorlar bu demode düzene.

31 03.1981