Demname Şiiri - Kubilay Enginol

Ben demi özledim
Dem de beni
Çıldırtır insanı
Sofranın hayali

Sallanarak gelir
Haşmetli çiroz
Peyniri ye, diyeti boz
Gavurdağı salatası ortada
Torik lakerda,çoktan masada
Koşarak gelir,karides ve çıtır midye
Bakınır kalamar tava nerede diye.
Sofra oldu tamam
Keyifle deme devam

Dem tuttu elimden
Kanatlandım gittim ak hülyalara
Kız dedi: Sevgilim neredesin?
Ulaşamayacağım yerlerdesin
Göz kırptım, dedim gelemem,
Mavişimi terkedemem.
Geldik, sırça köşklere
Cariyeler oldu hep deli divane
Sahipli bu kalp,sahibinden sana ne!
Uçsuz bucaksız mavilikler
Dalarım,umurumda mı derinlikler
Karşıladı beni bir deniz yıldızı
Palavra, hani nerede deniz kızı?
Çıkardı bir yunus suyun yüzüne
Oradan geçiverdim, gökyüzüne
Bulutlara uzandım,
Kah sarkıttım ayaklarımı,
Kah unuttum yalnızlığımı.

Döndüm yeniden masama
Görüşmek üzere, başka hülyalarda