Demli Çay

Sen uzak şehirlerde,
Bensizliğe alışırken,
Ben, bıraktığın bu yerde,aşkımıza ağlıyorum.
Hala kapanmadı açtığın yara,
Ve hala, gözlerin duruyor aklımda.
Birkaç bardak demli çay,
Birkaç dal sigarasın şimdi,
Yokluğun yakıyor ciğerimi.
Gittiğin günden beri,
Gülmedi yüzüm hiç belki de,
Bu acı, ölene dek sürecek bende.
Başım dargın yastığa, yatamıyorum,
Bir sağa bir sola dönüp, uyuyamıyorum.
Olmasaydı o kapkara saçların,
Olmasaydı o kahve gözlerin,
Bu kadar koymazdı,
Çoktan unutulurdu o son sözlerin.
Kim bilir, belki de hiç düşmezdin aklıma,
Dinlediğim her şarkıda,
Ya da bir tren çığlığında.
Çok mutlu da olabilirdim,
Hala sen olmasaydın hayatımda.
Bırakıp gittiğin günden beri,
Ben yalnızca seni yaşıyorum.
Sana yazılıyor tüm satırlar.
Yolunu gözlüyor tüm bakışlar.
Adın yazılı duruyor aynanın buğusunda,
Ve gözlerin, her daim saklımda.
Unutamadım gülüşünü, hep aklımda.
Şimdi sen gitmiş olsan da,
Çok uzaklara.