Demkeşin Nöron Sanrıları

Kayıp bir sancı gibi içimde büyüyorsun.
yüktür *
yoktur arayış
-Melek olmana gerek kalmadı, cennetimi yaktılar.
*Kafidir güllerinin yanık kokusu.Huri gibi ölümcül yaşantımda kalışın yüzleştirir ruhumu özbenilikle.
inceldikçe sivrilir gerçek
-Unutulur belkiler, keşkeler.Amalar birikir beni ama olarak bıraktığın aşkı görme zamanlarında.

-Başka aşk telmihlerine atma beni.İstifhamlarımın dramlarının dibinde dinamitler sunuyor.
-Nida
Gerek yok, ben’ler içimde patlarken.
-Üstü kalsın üst benliğimin, üşür bulur sıcağını gerçeklerim.
Sonsuzluğun dudaklarına yapışır algılarım. Metafizik olguların çakralarında tadını verir öpücüklerin.
-Bir öpücük tatlısı yapar kabulleniş. Melekler de öpermiş.
*Örtsün bahtımın tahtasını güzel sözlerin.Güzellerin güzellemelerinde Karacaoğlan bırakma beni.
* Başkasının türkülerine beste olup Köroğlu yapma aşk dağlarında. Öyle ürkek bir ceylan gibi yalnızlığın İstanbul sorumlusu ol daha iyi Tinna Tenna

İlim ile aşk defterinde medresede tutkunun harflerini öğrendim.
Elifi demişim.
Lamelife kadar gitmiş kaderim. Lam elif gibi tersyüzlerimin yüzü görünmüş.

-Ömrüne yazgılarımı bandırdığım güzel. Kurumuş yaralarımın aşk nadaslarının damlalarının çeşmesini kurmuşsun.
-Kurulu bir yara gibiyim, sen aktıkça bu yürek dehlizime.
Fırat olarak büyüdüm başka nehirlerin adına akmadım damlaların hariç.
-Er meydanda, aşk seyranda, yar meramımda. Kalmışım bir yerde değil bir yarde.
-Hiç taş erir mi ki? Ben gördüm eridi sen yokken .
Hangi taş olduğunu tahmin etmene gerek yok en sevdiğin taş bağırlın

Sözsüz kalışın alevindeyim yandıkça buzullara büyüyor vebalim.
Zifire zanlarını serip suskun volkanlarını alkışlattırma vurdumduymaz mecralarımda.
-Demkeşim ben.

Gün görmez insanlığımın devir nazariyesiyim. Gölgen büyür, kaygın siluetini sunar bahtsız güncelerime.
-Serkeşim ben.