Hayatın pek de anlamı kalmadı artık
Ne gülmelerde gözüm var
Ne ümitlerde...
Aldığım her nefeste
Bin kahır çektim içime be çocuk!
Sabah güneşi o kadar anlamsız
O kadar sersefil ki artık gözümde.
Uğruna ne varsa savaş verdiğim
Bugün hepsini birer birer yaktım be çocuk!
Zaten anlamı da yoktu savaşmanın
Boş bir sıfırı andırıyor inançlarım...
Bi ben yittim hayatın içinde
Bi de hayat bitti benim içimde.
Herşeyden vazgeçtim be çocuk!
Çiceklerden,ağaçlardan,evlerden
Yaşamı yaşam kılan herşeyden...
Bi kalemim var sana şiir yazmaya
Bi de defterim...
Hani yüreğime girecek olsan
Oturup ağlayacak yer bulamazsın be çocuk!
Herşey tuzla buz oldu kalmadı köşe
Kırılacak dalımda yok bak!
Hayatın yaşamın önemi kalmadı ama
'Ölmeni değil yaşamanı istiyorum' demiştin ya
Bu yıkılmış ruhun taşıdığı beden
Ben...Ben senin için yaşıyorum be çocuk....
Kayıt Tarihi : 28.7.2006 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdiğim adam; ona ölmek istediğimi söylediğim bir anda 'ÖLMENİ DEĞİL YAŞAMANI İSTİYORUM' demişti bana...Bunun üzerinden bir kaç yıl geçti ve ayrılık yaşadığımız bir zaman diliminin içerisindeyken,hayatımda herşeyin cansıkıcı,dayanılmaz olduğu,yani yine ölmeyi istediğim bir anda,benim aklıma bu sözü geldi...duygulandım....kağıt ve kalem...!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!