Demiştin öyleymiş

en son sen vardın yanıbaşımda
bir senfoni dinliyorduk birlikte
baş başa
kadehler elimizde
zil zurna sarhoş
ışıkları çok uzaklardaki
bu büyük şehrin büyüsü
öldürür insanı demiştin
zehir zemberek laflar ettirir insana
aşka dair
kah mutlu eder
kah ağlatır
öyle bir yalnızlıktırki bazen paylaşılan
çölde su kadar değerlidir saniyeler
her şey yaşanır yaşanmasınada
kendi gizinde kaybolur
bu büyük şehrin büyüsü
güldürür insanı demiştin
o anlar sanki var gibidir
ama yoktur
değersiz sanma sakın
kimle yaşanıldığı
kimle paylaşıldığı
çok önemlidir
bu büyük şehrin büyüsü
inan bazen
kalabalıklar içinde
yalnızlıkla süründürür insanı
demiştin

öyleymiş

bölge denizli 11/03/2005