Demiştin Anne Şiiri - Gülgün Özel

Kazıyorum ellerimle kızıl toprağı
Bereketliydi degil mi?
Peki,
Niye bulamadim o #inci(nen) kökleri
Köklerimi sen dikmiştin degil mi?
Sen su vermistin,
Uzat ellerini,
En yükseğe,
Ulaş gün'eşine
Ulaş ki sevda can bulsun bedeninde.
Demistin...demistin de,
Ben niye sol(uksuz) dum anne..! !

Bir hıçkırık peydah oldu boğazımda
Ne bir eksik ne bir fazla.
Oysa bir kez andım adını
Adımımı da atmamıştım senden tarafa
Uykular yalpalasada zifiri zindanda.
Sabahlar hep mavi beyazdır
Oysa gözlerim aşinaydı gri bulutlara.
Ucundaydı da
Kaldır tam o anlarda başını taa yukarılara.
Demistin...demistin de,
Ben niye yaş(l) anmıştım anne..! !

Uyumak ve uyanmamak
Göreceğim bir çok rüyaya inanmak ihtiyacım var
Gece yarılarında
Okudugum kitapların tam ortasında kalıyorum.
Hicbiri değmiyor kıyısından köşesine,
Ve hiçbirini bitirip koyamıyorum göz seviyesine.
Anlayacaksın elbet,
An gelecek yaşayacak
Manâyı kendinde bulacaksın.
Ancak böyle erilir sırrına.
Demistin demistin de,
Peki,
Ben niye bu kadar an(lam) sızdım anne..! !

21 temmuz 2019

Gülgün Özel
Kayıt Tarihi : 13.9.2019 22:33:00