demiştim ya;
sensizliğimi götürüyorum gittiğim her yere...
şimdi bir de üstüne yetmezmiş gibi,
yalnızlığımı bulaştırdım işte bu kahpe şehre...
öyle bir yalnızlık ki bu;
böyle koskoca ikili bir boşluk...
ilk kez içiyorum sanki,
kadehim dopdolu bastan ayağa,
bu başka türlü bir yokluk...
ah be yokluk,
ne zaman yapıştın bu sırtımıza?
sensizliğime mi, yoksa;
kaderdeki yalnızlığa mı yanalım?
yoksa alay eder gibi,
sessizliği yüzümüze haykıran
bu şehirleri mi yakalım...?
Kayıt Tarihi : 25.10.2020 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!