bir hayat sahnesindeydik,
sen sağırı oynuyordun, ben lal…
ben, seni seviyorum ” diyordum”,
sen “duymuyordun “..
seyircimiz körlerdi,
suflörümüz kekeme…
suya yazılmıştı repliklerimiz..
bir alkış tufanı bekliyorduk,
tek elli insanlardan…
oynuyor muyduk yoksa
yaşıyor mu belli değil..
tüm yaşanmışlıklar topaldı…
kutladık birbirimizi,
kutladı tanrı hepimizi..
ve dedi ki: nasıl becerdiniz
bir oyun uğruna
yaşamdan bu kadar vazgeçmeyi? ..
Kayıt Tarihi : 25.7.2013 15:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mevcut Yalanız](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/07/25/demistim-oysa.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!