Demişken Şiiri - Burçin Çelik

Demişken;

Düşmem dediğim bir kuyunun tam ortasından yazacağım şimdi sana
Ben sana düştüm.
Yalnız, sen benim olmayan hayatımda imkansız bir düştün .
Geldin, hiç müsaade almadan gönül hanemin tam ortasına düştün.
Tarihçiler buna fetih diyor. Evet evet genel kültürüm de var.
Genel demişken genel olarak bilmeni isterim ki;
Ben bir cuma günü gülüşünden en güzel aşk nağmelerini içtim.
Her sözünde yerinde durmayan kalbim anlatır sana bilahare berduş halimi.
Böyle eski kelimeleri kullanınca kendimden korkmuyorum.

Korku demişken,
Korktuğumdun başıma geldin
Hatta sanıyorum sen benim korkularımın şarkıya dökülen yankısısın
Öyle ki herkes sussa bir bakışın konuşsa, ben dünya boyu sessizliğe razıyım.
Sanki tüm sözcükler senden doğuyor ve sana varıyor

Kendi başına bir alfabe gibisin, ne yazsam eksik kalacak korkusu
Zaten ben neyi az yaşadım ki? Ya da neydi az olan?
Babadan kalma tuttuğum takıma bile it gibi bağlandım
Bilirsin Fenerbahçe'yi sevenleri işte.
Üzse de vazgeçmeyiz biz.
Bir kedi aldım sekiz yıl önce, ben onun kedisi oldum.
Sigara içmeye başladım on üçümde , günde üç pakete çıkardım.
Alkol desen, karaciğerimin annesi, annemin bana ağladığından fazla ağlamış.
Yemeğe bile tadına bakmadan çok tuz atarım ben.
Bir şarkı keşfederim, bıkana kadar aynı şarkıyı dinlerim
Bıkmak demişken,
Benden bıkma.

Yani az olan bir şey yok ki bende hiç.
Ama dürüst olacağım:
Hiçbir adamı çok sevmedim.
Sana kadar.
İlkokulda Yavuz diye bir çocuk vardı.
Sıramın altına sevdiğim çikolatayı koydu diye üç gün gelip gidip dövmüştüm çocuğu.
Ama sende bir şey oldu bana .
Çok şey oldu aslında ama çok kelimesinin başına sonuna bir şey getirmeyince o da yetersiz sanki.
Gerçi fazla çok, aşırı çok, çopusçok da desem yetmeyecek belli.
İşte sonra bana bir şey oldu seninle.
Yani işin özeti, gülümseyişine en aşklı şiirleri avuçlarımla bıraktığım adam;
Ben bir insanı hiç çok sevmedim,
Hiçbir insan da beni sevmedi bu yüzden .
Sen sevdin.
Sahi sen beni nasıl sevdin ?
Akıl sağlığı yerinde değildir raporu almak lazım sana.
Bu delilikle insan içine karışma.
İnsanların içine karışma.
Hayır zaten ne gerek var?
Kıskandığımı sanacaksın seni şimdi esen rüzgardan falan.
Deliriyorum.
Sana değen suya da gözünün baktığı göğe de.
Bunları sana asla söylemeyeceğim elbet.
Sen beni kuşlara en normal seven kadın olarak ezberlet.
Yarın bir gün olur da uykunda yanağına tahta çakarken yakalarsan da beni korkma.
Kendime mezar hazırlıyorumdur yanağındaki çukurda.
Malum mezarlar çok pahalı diyorlar.
Sahi benim zaten ilaç alacak param da yok çok yaşamam.
Bana, o baktıkça bedenimin ayarlarıyla oynayan gülüşünden bir ömür versene.
Bende kal olur mu, kal bende.
Çünkü benden gitmeyen tek bir adam olmadı, babam dahil.
Ama sen gidersen , adamdan saymam seni.
Son bir şey söyleyip susayım ben, daha gidip milyon kere özlemine sarılacağım.

Özlemek demişken;
Ben seni çok. Çok ben seni. Seni ben çok.

Burçin Çelik