Demişki arz-ı hal
Bir ermiş dermiş ki:
Ben sevmeyi annemden öğrendim, zülmü tanrıdan
Sonra düşünmüş: ben tek bir şeyi öğrenmedim, ne olabilir demiş, kendi kendine
Oradan geçmekte olan ak koyun: Kara koyunu bul, ona sor söyler demiş.
Günler günleri, haftalar haftaları, aylar ayları, kovalamış.
Ne ak koyun dan bir ses, nede kara koyun dan bir haber gelmiş.
Ermiş düşmüş yola, kaldıran olmamış.
Ermiş yola koyulmuş, ayakta duramamış.
Ermiş yaşlanmış, bitap düşmüş saç sakala emanet, sakal saça
Derken kara koyun beliri vermiş tepede, kavuşmaları an meselesi, Lakin Ermiş yıkılı vermiş olduğu yere, son nefesinide vermiş. Şüpesiz kara koyun tepenin ardına mırıldanarak inmiş.
Demişki: Hiç bir gerçek ortaya çıkaramaz suçluyu.Ne ak ne kara hepsimzi aynı bokun yolcusuyuz.
Kayıt Tarihi : 30.1.2015 11:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!