Demirkent Köyü. Şiiri - Seyfet Bozçalı

Ta Orta Asya dan zorunlu göçle,
Atalarım gelip yurt edinerek.
Bin bir meşakkatle bin bir çileyle,
Sığınmışlar sana Demirkent köyü…

Sürmüşler toprağın kara sapanla,
Biçmişler ekini bek çok zahmetle,
Dövmüşler sapları toprak harmanda,
Bereketler saçtın Demirkent köyü…

Alın teri toprağına karıştı,
Dedelerim rızık için yarıştı.
Çarık giyip çıplak ayak çalıştı,
Yatarlar bağrında Demirkent köyü…

Bizlere haneler, mülkler bıraktı,
Bakıp beslenecek toprak bıraktı.
Helal rızık itibarlar bıraktı,
Gurur duy geçmişle Demirkent köyü…

Birinci kuşaklar çekti zahmeti,
İkinci kuşaklar sundu hizmeti.
Üçüncü kuşaklar gördü gurbeti.
Dünyaya dağıttın Demirkent köyü…

Yetmez oldun artık yeni kuşağa,
Yurt içi yurt dışı çıktık gurbete.
Her meslekten hazır olduk hizmete,
Gençliğinle övün Demirkent köyü…

Örnek oldun çevrendeki köylere.
Sahip oldun çok kültürlü gençlere.
Doktor, mühendise, öğretmenlere,
Desteğinle övün Demirkent köyü…

Toprağında beş kuşağı besledin,
Baba ocağına geri sesledin,
Dört bir yanını bağ bostanla süsledin,
Vazgeçilmez yaptın Demirkent köyü…

İki yüzden fazla hanen göç verdi,
Verimli toprağın halka güç verdi.
Nüfus arttı yerleşime sığmadı,
Tüm köylerden büyük Demirkent köyü…

Kuşaklar adına bir dernek kurdu,
Adın andı metropolde duyurdu.
Kaz gecesi ile birlikler kurdu,
Anılmaya layık Demirkent köyü…

Pek çok yıldır adın anılır oldu,
Her yıl köylülerin beraber oldu.
Hasbihal eylendi mutlu olundu,
Gönüllerde tahtsın Demirkent köyü…

Her köylü derneğe destek olmalı,
Yapılan hizmete saygı duymalı,
Hoş görüyle sevmeli, sevilmeli,
Mutluluk hakkındır Demirkent köyü…

Son başkanın Akın Karabağ oldu,
Ziyaretleriyle gönüller aldı.
Pek çok projeyle ümitler sundu.
Hizmetleri sana Demirkent köyü…

Şair Seyfet Bozçalı’nın hazısın,
Toprağınla mayalanmış özüsün,
Şiirinde, şarkısında sözüsün,
Kırk yıl hasret sana Demirkent köyü.