Demirci Kawa Destanı Şiiri - Mehmed Sarı

DEMİRCİ KAWA DESTANI

Körüklendi öfke zulmün kanlı kırbacıyla
halkın ağıtları vurdu yüreğe
demir tava geldi
çocukların çığlıkları
ve feryatlarıyla bağrı taşlı anaların,
Ardımızda
ölüm karanlığında
çekilmezliği budanın, brahmanın,
Demir tava geldi
eridi kar
tarlaları yaşam bürüdü
gönüllere sevgi yürüdü
Örste balyoz
yürekte köz oldu onur
Gülümsedi özgürlük çiçeği
mavi göğün altında kanayan ellere
Yaratan kolların kudretince görkemli
acılı, sevdalı ve utkun bir bayrak gibi
dalgalandı esintisi kawanın alevden önlüğünün
can çekişirken cesedi yerde geçmiş günün...

Ne efsaneler bir nefeslik yaşam sundu
yaratan gücün esenliğine
ne tanrılar, dinler ezilen insanlığın geleceğine
Ülkeler kan gölekleriydi
kralların gözüdoymaz mülkiyet hırsından
insanlar kölesi toprak hırsızlarının
çocuklar turfanda kurbandılar,
Zulmun kırbacıyla inlerdi dağlar
Ateş dile geldi günün birinde
sular kükredi yıkarak bendini
önümüzde kara kanlı barikatları
musa, isa, muhammed mavallarının
bizde cenaze matemleri, onlarda şaşalı düğün
oturduk orta yerinde çırılçıplak ertesi günün....

Dört yan düşmandı
kan deryalarında yüzerdi
şatafatlı gemileri kıralların, tanrıların,
etimizde kızgın demir tünelleri daha
acıyla, ağıtla kabardı yürek
sevdası vurdu güneşin alınlara
ilk neşter atıldı ocağına kara körlüğün
ve körüklendi ateşi özgürlüğün...

13/10/2012