Demirci Şiiri - Mahmut Karahan

Sen demir ustası
Bir damardım ben toprak içerisinde
Siyah kızıl
Kepçelerle vagona attığın
Taşınmışlık
Bulunduğum liman
Bekleyenim bir gemi
Umut
Deniz ortasında ortanca
Görünmeyen bir ada
Grizu patlaması
Tünel ortasında çökmüşlük
Sen demir ustası
Ateşi besleyen
Közü korlanan
Ben demir
Divriği den
Ateşler içinde eriyen
Madımakta insan eti yanan
Yamyamların iştahını kabartan
Elinde çekicin
dövdün beni
Vurdukça narlardım
Ezdin beni
Şekiller verdin
Hiç oldum ellerinde
Eğirttin büktün beni
Tel oldum gönlüme
Söz oldum
Parmağıma