Demir yumruklar Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Siz olmasanız ben de olamam olamam
Sen ben o
Siz biz onlar onlarsız da olmaz

Gelin bir zincir oluşturalım tutuşup el ele
Sınırsız hudutsuz kilitsiz zincirsiz başı sonu olmayan
Gelin tutun ellerimi bu karanlıkta bulamam yolumu
Gözlerim bu günler için mi
Bu sesler için mi kulaklarım

Sen ninniler söylerdin anne
Şarkılar öğretirdi ilk okul öğretmenim

Orası Muş'muş yolu yokuşmuş giden dönmezmiş

Gidiyor yine eller üstünde yiğitler anne
Hep mi gidenler dönmeyecek anne

Andımızla başlardık her sabah okula
Marşlar söylerdik

Şimdi yaşlandım anne
gözlerimin dinlenmeye ihtiyacı var
Güzel şeyler duymaya kulaklarımın
Şimdilerde yine herkes birbirinin ellerinden
Ellerinden tutuyor güya

Ama anne şefkatli değil bu eller
Anne eli gibi değil sıcak değil
Yumuşak ve sevecen hiç değil

Bunlar demir yumruklar anne
Bakışlar hançer gülüşler sustalı
Mevsimler aynı mevsim değil
Bu Temmuz üşütüyor beni anne
İliklerime kadar üşüyorum yaz günü

Temmuz Temmuz olalı
Böyle gün görmemiştik anne

Yüksel Nimet Apel
17/Temmuz/2016/Pazar/Bodrum