Demir Yol Şiiri - Erol Nacar

1
' Demir yollarında
Bir ray kadar
Değeri olmayan
Bir
İşçiyim ' diyordu:

İki de bebem var.
Daha elini öpecek yaşta değil abey! '

2
Oturmuş
Çakılların üzerine,
Paslanmış etini,
Gözlerini,
Yağlanmış ellerini sunuyordu
Öğle yemeğine:

' Bundan üç sene önce
Kolunu bırakıp gitti.
On beş yıllık işçiymiş garibim!
Beni aldılar yerine...'

3
Cüzdanını çıkarıp baktı
Kendi üniformasından giymiş birine.
Bana uzattı:

' Bu fotoğrafı
Elbise dolabında bulmuştum abey! '

Kar yanığı saçlarıyla
Elli yaşlarında bir adam bize bakıyordu.
Ve
Sol kolu halen kanıyordu!

4
Her ısırdığı lokmada
Sanki bir kol kopuyordu.
Bir traverslere,
Bir koluna bakıyor,
Karlanmış şakaklarından yanağına
Trenler kayıyordu:

' On dört sıfır iki treni
Geçti geçecek!
Bize iki lokma ekmek
Be
Birader,
Bir hırka! ... '

Diyordu.
Yanmış çakılların üzerinde
Kara demlikte
Kara kanını içiyordu.

5
Temmuzdu aylardan
Sekizi ya da dukuzuydu belki.
Yol durgundu
Işıklar aksediyordu
Uzayan raylardan.
Midye gagalıyordu martılar.
Delice sıcaktı.
Hatmiler soluyordu.
Ve
eski bir sandaldı kumsalda ağ seren balıkçılar.

Solgun,
Hata bir maviydi kollarımda uzanan deniz.
Can çekişiyordu
Köpüklerini kaybeden dalgalar.

İnsanlıktan çıkmıştı bahar!

6
Kara isli demliğe sordum
Kara kanını verdiğini...
Raydan,
Makastan sordum...
Ve
Bir arkadaşından duydum
On dokuz temmuzda.
Artık o da ' garibim ' olmuş
Sağ bacağından! ...
Tutmuş,
Yağmura vurulmuş!
...............
..............

7
Yirmi bir Temmuz.....

' Demir yollarında çalışıyorum ağabey!
Geçende
Bacağı kopan bir işçinin yerine
Almışlar beni.
Daha üç yıllık bir işçiymiş...
Yazık,
İki de bebesi varmış
Be ağabey! '

Diyordu.
Kıyılmış tütünle birlikte
Çiğdem kokulu dağların
Hasretini de sarıyordu.
Kar yağışını,
Yar bakışını,
Derelerin akışını da...

Garbim,
Garip bakıyordu....