Demirden bir çift perde
Çekilmiş mutluluk denen hayaletin gözlerine
Görmüyor tanrım, bir de
Görmek isterken bıçak gibi kesiyor keskin pençeleriyle
Paramparça oluyor ellerim bahtsız bir milletçesine
Güçlüler kazanıyor yine
Hem de haksızken haklıymışçasına
Ruhum seriliyor kaldırımlara birer taşmışçasına
Ateşten kurşunlar düşüyor yollarıma
EN sevdiklerini terk ediyor gözlerim vakitsiz büyüyen birer çocukmuşçasına
Kuzey rüzgarlarıyla geliyor yağmurlar
Yere düşerken soğuk ve buz kesiyor
Mevsimler takvimlerde ölüyor
Nefretten put'lar mabetlerin üzerine in'iyor
Zalimin mutluluğu bile acı getiriyor...
06.03.2022
İsa Yılmaz
Kayıt Tarihi : 6.3.2022 08:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!