Demir parmaklıklar Şiiri - Necibe Sucuoğlu

Demir parmaklıkların iki yüzü vardır;
Dışardan birer metal parçasıdır,
Öbür yüzünü ancak içerde olan bilir.
Mutluluklar hep küçük küçüktür
Demir parmaklıkların ardında,
Acılarsa birer dev.
Güneşin doğuşunu,ya da batışını seyretmek,
Büyük mutluluklardan biridir.
Uzanınca güneşi tutuverecekmişsin gibi gelir.
Yoktur zaman denilen bir kavram da,
Günler hep birbirine benzer.
Fakat yiten bir zamandır,
Bir yaşam parçası ya da...
Yapılanın hesabını sorarlar sana da,
Sen kimseye soramazsın,
Yiten gençliğinin hesabını.
Ömür törpüsüdür demir parmaklıklar.
Ve nefretin kırbacı...
Duyguların çerçevelenmiştir,
Çağıl çağıl akarken durulmuş,
Bir gölette toplanmıştır,bedenin gibi.
Duyguların sömürücüsüdür demir parmaklıklar...
Düşünmek için zaman çoktur düşünebilene.
Zaman çoktur da,
Düşünceler kemirir insanı.
Gün gelir düşünmek en büyük acı olur.
Düşüncenin düşmanıdır demir parmaklıklar...
Güçlüyse kişiliğin,yoğrulur olgunlaşırsın,
Zayıfsa,yok olur gidersin.
Kişiliğin katilidir demir parmaklıklar...
Sevgiler daha bir duru yoğrulur
Demir parmaklıkların ardında,
Dostluklar daha bir sıkı kurulur.
Yaşamaya mecbursan,
Katlanabiliyorsan düşüncelerin acısına;
Güzellikler de kazanabilirsin aslında.
Bir de bakmışsın,
Bir yaşam felsefesi olmuş çıkmış karşına
Demir parmaklıklar.