Demir Parmaklıklar Şiiri - Cengiz Saydam

Ya duvarlar, amansızca kapatmış,
Ya görünmez zincirler,
Beynimize hükmeden.
Oğlum, kafa denen ambalajın içinde,
Küçücük bir beyin sıkışmış!
Beynin içinde hapis olmuş gelecekteki hayaller!
Kaçmak, kaçmak keşfedilmemiş ülkelere..
Kurtulamazsın!
Keşfettikçe yok mu başka gezegenler?
Yok mu başka galaksiler?
Yine sıkışıp kalırsın!

Oğlum bana baksana, sen salak mısın!?
Nereye kaçarsan kaç!
Saklan bahanelerin arkasına!
At suçu başkalarının üstüne!
Beceriksizliğini savunmak için
Beceririm, düzerim!
Böyle devleti de, böyle demokrasiyi de!..
Kaç kendinden, insanlardan kaç!
Kaç, kaldırımları olmayan ormanlara, patikalara kaç!
Zulümden, işkenceden kaç!
Kendinden kaç!
Bedenine yükle bütün zulmü!
Sümüklü, pasaklı, ayyaş, berduş gez?
Aynadan kaç;
Sevgilin iğrensin senden!
Kaybol;
Gözlerini yummadan,
Başkalarına yutturmadan.
Kayboldun mu?
İyi halt yedin!
Peki zibidi!
O kafa tasın var ya!
O bir şey sandığın kafatasının içinde sıkışmış!
Fantaziler içinde yüzen,
Beynini almadan nereye gidiyorsun?
Aptal, beyninden kaçamazsın ki!

20 Mart 2004