Nedim Usta'nın gürül gürül, bir çağlayan gibi çoşkusu karşısında şaşırmıştım, büyülenmiştim adeta. Bu adam bir taraftan sınıfını savunuyor, bir taraftan da bu sınıf bilincinin ötesinde derin bir hümanizma ile insanı insan yapan erdemleri nasıl da coşku ile ve hatta huşu içinde savunuyordu. Aklıma ilk karşılaşmamızda konu ettiği fuhuş yapan kadının öyküsü geldi. O tanımadığı kadının dramından nasıl kendine pay çıkarıyorsa işte, yine hiç tanımadığı bir insanın da erdeminden kendine pay çıkarıyordu... Bununla övünüyor, kıvanç duyuyordu. Haklı idi şüphesiz. Onun bu hali beni de etkilemişti. Ben de içten içe bir coşku duymaya başlamıştım. Onun düşüncelerine katıldığımı, onu desteklediğimi kanıtlamak için bir şeyler söyleme ihtiyacı duydum:
- 'Biliyorum usta.Daha çok gencim. Fakat yine de ve ne olursa olsun kabuğumdan sıyrılmak istiyorum. Ve günün 24 saatinin her birini sonuna kadar keyifle ve yudum yudum içmek istiyorum. Ve de bu yaşamdan geriye kalıcı bir şeyler bırakmak istiyorum. İşte senin bahsettiğin o kişi gibi belki de yıllar sonra benden de böyle sırf bir insan olarak, gurur duyularak bahsedilmesini istiyorum. Anlıyorsun herhalde beni değil mi? '
Nedim Usta hafif bir tebessümle dinliyordu söylediklerimi. Hiç kuşku yok bu filozof yaradılışlı insan içimde kaynayan volkanı hissetmişti. Anlamıştı. 'Delikanlı' dedi, 'Sen Mevlana'nın dediği hamdım, piştim, yandım üçlemesine gidiyorsun. Şimdi pişme safhasındasın. Bu zor bir safhadır. Bu pişme döneminde, genç arkadaşlar binlerce yılda kurulan dünyadaki düzeni bir gecede değiştirebileceklerini zannederler. Ve sistemi değiştirmeye kalkarlar. Çok çabuk farkına varırlar ki bu mümkün değildir. O zaman da başka arayışlara yönelirler. Ve çoğu kez de asıl amaçlarını unuturlar. İşte aslında bu olgu da bu dünyanın, bu binlerce yıllık düzenin değişmez bir parçasıdır. Ama eğer buna karşı da mücadeleni sürdürebilirsen ne mutlu sana. O istediğin amaca ulaşma azmin, bu güçlükler ve olumsuzluklar karşısında yine de saman alevi gibi sönmezse, o amacını unutmazsan ve en azından ideal olarak içinde yaşatırsan yine de bir şeyler yapmış sayılırsın.
Topal karınca Hacca gitmeye kalkmış. 'Bu bacakla nasıl gidersin, nasıl varırsın? ' demişler. 'Varamasam da yolunda ölürüm ya...' demiş. İşte sen de kuşkusuz dünya kurulduğundan beri topal bacakla yola çıkanlar gibi belki gayene varamayacaksın ama hiç olmazsa var olma arzusu ile dolu yaşayıp bunu unutmazsan, insan olmanın erdemini kişiliğinde yansıtmış olursun. Bu da bir şeydir delikanlı.'
*********************
Bugün ile birlikte tam 12 gün olmuştu. İstanbul'da devamlı yağan kar ve aynı şiddetiyle hükümdarlığını sürdüren kar, kış...
İstanbul'da böyle bir kışın kimine göre 28 kimine göre 40 yıldır görülmediği söyleniyordu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta