Demir Leblebi Şiiri - Barış Dağ

Demirden leblebiler çiğnedim yokluğunda
Şerbet niyetine zehir içtim tozlu raflardan taze indirilmiş hüzün kaplı taslarda
Seni özlediğim her an için kızdım kendime kızmaya hakkım varmış gibi
Paragraflar dolusu küfürler birikti heybemde argo literatürüne giriş yapmaya hazır
Paylaşmadım monofobik hayatımın çoğalmasını istemediğim hücrelerini
Dokunduğum her tende seni aradım öptüğüm her dudakta sarıldığım her bedende
Yokluğun bana çok şey borçlu veresiye yazmaktan yoruldu kalbimde ki pelerinli muhafızlar
Senden kaçmak için kazdığım tüneller yıkılıyor üzerime her defasında
Bu kaçıncı kaçışım unuttum
Bana şans dile