Demir Kelebek Şiiri - Dinçer Yurttaş

korkuyor musun ?
meyveler ağulaştı, güller harlara bıraktı yerini;
bulutlar ağır, rüzgar nazlı ve yavaş yavaş
kanatır bu mevsim yaralı geçmişini.
Korkuyor musun ?

unuttukların senden çalınmış,
hatırladıkların
bir öykü kıvamında uydurma,
susup yeniden de yazıyorsun besbelli
irinsiz kabuk bağlamaz bir yara
genzini tıkayacak bir çürümeyle
bırak, gömdüklerin mezarında rahat
unuttukların azaltsa da üzmez seni, bırak
korkuyor musun ?

sesine hırlama yapışmış bir kuduz köpek
gibi dinlemekten kendini;
korkuyor musun?
kozasına sıkışmış bir demir kelebek
gibi baş aşağı bir boşlukta
yitirmekten kendini .

kollarını bir değirmene kanat edememiş
ve iki taş arasında kendini öğütmüş ,
buğday tarlalarında
gülünecek bir korkuluk olmaktan
korkuyor musun ?
ben de senden korkuyorum.
çık içimden . çık…