Demir Kefen Şiiri - Bilal Mardin

Sana öyle bir türkü söylemeliyim ki
dile değilse de ezgiye gelsin
sana duyduğum bu sahra kuraklığı
belki gözlerinden
bir kaç damla kurtulur da
cızırdar kalbimin çeperinde
ve uzanır ellerime ellerin
dinlemezler aramızdaki
bunca yalan uzaklığı...
Sana öyle bir türkü söylemeliyim ki
sesimin yangınında
serinlemeli sevdam
Gel yarim!
gözlerime dolsun
o ziyâ o sima
o yıldız tufanı endam...
Sana öyle bir türkü söylemeliyim ki
sesime gelsin diye
Bir savaşçının nasıl
mitralyözünü yanına devirip
yüklü sırtını bir taşa dayadığı
ve alnına vuran akşam güneşinin
O'na nasıl kızıl-ipil
öpücükler yağdırdığı
ve onun bir ceylan sekişiyle
akşamın alaca karanlığında
bir ermiş gibi
nasıl görünmez olup aktığı
ve bende nasıl bir hayret
ve hayranlık bıraktığı...
Sana öyle bir türkü söylemeliyim ki
kocaman harfler
ve cesur kelimelerle
haykırmalıyım uzak sessizliğine
dağların vadilerin
çeperlerine vura vura
varmalı sana
nidaya çatallaşan sedalarım
duy ki adın dilime değende
nasıl bir çocuk sadakatiyle
bir sevinçle ürperirken
sınırsız bir kederle ağlarım...
Sana öyle bir türkü söylmemeliyim ki
hıçkırıklarım cam kırıkları gibi
yayılsın aramızdaki gün ve gecelerin
infazlara şahit kuytularına
ninnilerce mırıltılar bırakmalıyım
gecenin bardağı yarılanırken
sen bir kelebek gibi
titremekteyken uykularına
ki serilsin sesim ansız ve apansızın
tekliğe kıvrılan bedenine
bu kez duyarsın belki
nasıl salıyor hasretin beni
bu yalnızlık ve ıssızlık matemine...
Sana öyle bir türkü söylemeliyim ki
ne beter susadığımı
hayâlinin zemzem köpürüşü pınarına
kanmalıyım bir kardeş öpüşle
gözlerine hilâllenen kapkara kaşlarına...
Sana öyle bir türkü söylemeliyim ki
-salt hikâyeden ibaret de olsa
bülbülün güle hasretini-
ve baharın gelişine uzak esaretimi
bilesin sevgili
hiç bir şey alıkoyamaz beni senden
en korkunç korkular bile kıramaz
yoluna dükelmenin cesaretini...
Malumun olsun
ortalık çekilip sesler durulanda
her kes kimsesizliğine sığınanda
gözlerimi tavanlara dikmek
adımlarımı dört duvara hapsetmek
nasıl dokunmaktadır kanımdan iliğime
mezarım sensizlik olsun
yokluğun demirden bir kefendir bedenime...